Artykuły, Popularne

Niepokorni

2015-08-12

Marta Aleksandra Balińska w biografii Ludwika Rajchmana komentuje zryw roku 1905:

Uderzający w całym tym ruchu opozycyjnym, składającym się z równoległych inicjatyw, których konsolidację można było zaobserwować w 1905 roku i które przypominają ruch „Solidarności” z lat 1980-1981, jest fakt, że został on stworzony przez osoby młode, niezadowalające się protestowaniem, lecz biorące na siebie odpowiedzialność, często poważną. Należały one do bardzo szczególnej generacji, wychowanej w atmosferze zacofanego, obcego i autorytarnego Imperium, i wykształconej w takiej samej szkole myślenia. Można było nazwać te dzieci końca wieku „niepokornymi”. Tym, co je jednoczyło, był „światopogląd społeczno-wychowawczy” – powie [Helena] Radlińska, „najwybitniejsza może uczennica dawnych mędrców”.

Wspominając to pokolenie, nie można więc pominąć „dawnych mędrców”, którzy wywarli na nie wpływ. Pośród nich trzeba przywołać postać Ludwika Krzywickiego, ojca socjologii polskiej i wielkiego przyjaciela wuja Rajchmanów, Bolesława Hirszfelda, oraz Edwarda Abramowskiego, działacza społecznego i politycznego […]. Formuła Abramowskiego: „sumienie człowieka jest rodnikiem świata społecznego” wywierała wielki wpływ na młodych ludzi.

Źródło: Marta Aleksandra Balińska, Ludwik Rajchman. Życie w służbie ludzkości, Warszawa 2012, s. 57.

rewolucja-solidarnosc_RD2Źródło: rewolucja1905.pl