Siedleckie Bund i Polska Partia Socjalistyczna zorganizowały pod koniec czerwca 1905 roku demonstrację dla uczczenia pamięci robotników i robotnic poległych Powstaniu Łódzkim. W sierpniu demonstrowano przeciwko projektowi Dumy Bułyginowskiej, doszło do starć z wojskiem i policją:

Wspólną i największą akcją obu partii było wznowienie na terenie Siedlec nowej fali strajków i demonstracji. Wydarzenia te rozpoczęły się 28 czerwca. W dniu tym zorganizowany został strajk i demonstracja polityczna, jako akt uczczenia pamięci robotników poległych w powstaniu zbrojnym proletariatu łódzkiego. Wystąpienia te były kontynuowane niemal przez cały miesiąc.

W sierpniu zorganizowano strajk powszechny. 23 sierpnia ustała praca, ruch kołowy, handel. W nocy 23/24 sierpnia przerwana została łączność telegraficzna z Warszawą, miasto zarzucono proklamacjami o treści antyrządowej. 24 sierpnia zorganizowano demonstracje, doszło nawet do zbrojnego starcia demonstrantów z wojskiem i policją. Strajk trwał do 26 sierpnia. Był to jeden z największych strajków, jakie w czasie walki rewolucyjnej ogarnęły Siedlce. Zarówno masowość i powszechność tego strajku, jak i jego organizacja zdumiewały i przerażały władze carskie, które postanowiły rozgromić strajk i uliczną manifestację utopić we krwi.

Strajk ten wyraźniej niż dotychczas zespolił w sobie obydwa cele rewolucji, a mianowicie walkę społeczną z ustrojem kapitalistycznym z walką o wolność narodową. Był zorganizowany dla zbojkotowania Dumy Bułyginowskiej.

Źródło: Urszula Głowacka-Maksymiuk, PPS i Bund w latach rewolucji 1905-1907 na terenie guberni siedleckiej (w świetle akt zarządów żandarmerii), Rocznik Mazowiecki 6, Warszawa 1976, s. 210-211.

Ulica Południowa (obecnie Rewolucji 1905 roku) w dniu 24 czerwca 1905 roku. Na zdjęciu widoczna barykada, trwa Powstanie Łódzkie. Obraz ze zbiorów Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi.