Fragment tekstu „Pług i młot” z pisma Polskiego Związku Ludowego pt. „Głos Gromadzki” (nr 4 z 1906 r.), mówiący o solidarności między pracownikami fabryk a chłopami i służbą folwarczną:

„Kiedy rewolucja uderzyła w swoje dzwony, aby do walki powołać każdą uciśnioną duszę, pierwszym, który stanął w szeregu, był robotnik fabryczny. On krwią zrosił ulice wszystkich miast i miasteczek, wszystkich osad […]

W dalszym ciągu rozlegają się głosy, które podburzają lud wiejski przeciwko ludowi fabrycznemu, jak gdyby to nie byli bracia synowie jednej ziemi, jak gdyby walka, którą toczy młot, była przeciwną wolności, której pragnie pług […]

Jak pług i młot uczynione są z jednego materiału, tak rolnik i robotnik są dziećmi jednej ojczyzny. Daremne więc są głosy nikczemnych kusicieli, daremne usiłowanie tych, którzy by chcieli braci rozdzielić. Polski lud jest jeden w całym swoim ogromie, wolności nie żebrze, lecz sam ją sobie bierze.”

Źródło: „Głos Gromadzki”, nr 4 z 1906 r.