Podajemy przykład jednej z odezw Wydziału Wiejskiego Polskiej Partii Socjalistycznej do chłopów, robotników i robotnic rolnych. Cenne jest to, że nie poprzestaje ona na wezwaniu do buntu, który służyłby jedynie partykularnemu interesowi, bo ostatecznym celem powinna być sprawiedliwość dla wszystkich.

Wydział Wiejski Polskiej Partii Socjalistycznej zwrócił się do „fornali, parobków, pastuchów, do wszelkiej czeladzi i służby dworskiej [do wszystkich robotników i robotnic rolnych na całej ziemi polskiej]”:

Witamy Was braterskim pozdrowieniem. Postanowiliśmy dopomóc Wam [ponieważ] strajki odbywamy już od dwudziestu lat i znamy się na tym, a Wy dopiero zaczynacie […]

Powiodło nam się dlatego [że do każdego strajku szliśmy solidarnie] i nie tylko walczyliśmy o chleb i pieniądze, ale i o świętą sprawę robotniczą, o świętą sprawę socjalistyczną […] o sprawiedliwość dla wszystkich.

Źródło: Mieczysław Bandurka, „Formy walki na wsi okręgu łódzkiego w latach rewolucji 1905-1907” (ze zbioru: „Rewolucja 1905-1907 w Łodzi i okręgu”, 1975 r.).